Klasa DbContext jest integralną częścią Entity Framework. Instancja DbContext reprezentuje sesję z bazą danych, która może być użyta do zapytań oraz poleceń do bazy danych. Implementacja klasy DbContext jest kombinacją dwóch wzorców projektowych: Unit of Work oraz Repository.

DbContext pozwala na wykonywanie następujących zadań:

• Zarządzanie połączeniem z bazą danych;
• Konfigurację modelu i relacji;
• Wykonywanie zapytań na bazie danych;
• Zapisywanie danych w bazie danych;
• Konfigurację ustawień związanych ze śledzeniem zmian;
• Buforowanie danych;
• Zarządzanie transakcjami.

Poprzedni wpis bazował na podejściu database-first. Nie chciałem komplikować kolejnych wpisów tylko płynnie zacząć od wszelkich składowych technologii EF Core. Co jednak w sytuacji gdy nie posiadamy istniejącej bazy danych a samo prototypowanie chcemy rozpocząć z poziomu kodu wykorzystując podejście code-first?

Naszą odpowiedzialnością jest utworzenie klasy kontekstowej, która dziedziczy po DbContext. Tym razem przygotuję prosty szkielet klasy i dodam wyjaśnia związane z poszczególnymi składowymi:

// DbContext wymaga paczki: Microsoft.EntityFrameworkCore
public class ApplicationDbContext : DbContext
{
	#region Entities

	// Właściwości DbSet<TEntity> typu CarCompanies oraz CompaniesData
	public DbSet<CarCompanies> CarCompanies { get; set; }
	public DbSet<CompaniesData> CompaniesData { get; set; }

	#endregion

	public ApplicationDbContext()
	{

	}

	// Metoda pozwala na wskazanie i konfigurację źródła danych
	// Przykład użycia był doskonale widoczny w poprzednim wpisie
	protected override void OnConfiguring(DbContextOptionsBuilder optionsBuilder)
	{
	}

	// Metoda pozwala na konfigurację modelu przy wykorzystaniu Fluent API
	protected override void OnModelCreating(ModelBuilder modelBuilder)
	{
	}
}

Mamy już coraz mocniejsze podstawy (Tak, ten cykl jest również doskonałą nauką dla mojej osoby. Do każdego z punktów staram się dołączać wyczerpujące wyjaśnienia, zewnętrzne linki – wszystko dla tego, że sam również chce zrozumieć cały framework).

Najpopularniejszą metodą (o której wspominałem już wielokrotnie) jest SaveChanges() oraz asynchroniczny odpowiednik SaveChangesAsync(). Metoda jest odpowiedzialna za wykonywanie poleceń INSERT, UPDATE oraz DELETE. Spójrzmy jednak na poniższą tabelę celem poznania innych metod dostępnych w obrębie DbContext:

W Entity Framework możemy operować na dwóch scenariuszach:

• Powiązane encje (connected scenario) - dana encja jest pobierana z bazy danych i modyfikowana w tym samym kontekście;
• Rozłączone encje (disconnected scenario) - dana encja jest pobierana z bazy danych i modyfikowana w innym kontekście, np. w warstwie logiki biznesowej naszej aplikacji. DbContext nie wie o modyfikacjach wykonywanych poza instancją obecnej klasy kontekstowej.

Zwieńczeniem tego wpisu jest zapoznanie się z właściwościami klasy kontekstowej DbContext.